Sammie

Vanochtend heb ik Sammie naar de dierenarts gebracht. Zielig hyperventilerend hoopje ellende.
Sammie heeft een huidtumor op zijn kopje en de dokter denkt dat die goedaardig is. Maar hij moet wel weg.

Omdat Sammie zich zo moeilijk laat vangen stelde de dokter voor Sammie daar te laten tot maandag – en dan opereren.
Nú kon niet omdat a) ze helemaal vol zaten b) Sammie heeft gegeten.
Dat laatste deed ik om te voorkomen dat hij om half zes al door zou hebben dat het foute boel was.

Ik wou Sammie niet zo lang daar laten.
Ook niet toen de dierenarts me beschreef hoe leuk hij het zou hebben: grote kooi, mooi kleedje, eten en drinken.
En speelgoed.

Ik ging zeuren.
Of het niet later vanmiddag kon.
Nee, ook druk. Desnoods morgenochtend dan.
Dan opereren ze niet. En ze zitten vol met gewone afspraken.

Ik bleef zeuren.
Dat het toch geen grote operatie was.
De dokter zei weer: dáár laten en dan maandag.

We maakten het af op: vanavond opereren en morgenochtend ophalen.
Dokter belt me rond half negen (vanavond).