Deze vriendelijke kerk staat op Maden 31, de mooiste straat van Hoorn; het doet dienst als filiaal van ramsj-warenhuis Action. Er rust geen vrede op dit godshuis. Directeur Deen wil – zie ik op hoorng!ds.nl – uitbreiden, hier of elders in de hoornse binnenstad. “Wij zijn veroordeeld tot dit kleine kerkgebouw. Er is niks en mag niks in Hoorn.”
Verderop in deze straat staat, nog niet verworden tot commercieel onroerend goed, de Evangelisch Lutherse Kerk, op zondag geopend voor degenen die behoefte hebben aan een religieuze boodschap.
En dan, weer een paar honderd meter verder pronkt de Grote Kerk:
Dit blijkt een vestiging van kledingwinkel Vögele met op de gaanderijen – een knipoog naar het Kindeke? – de Baby Plus.
Ontluisterend, die uitdragerijen in een kerk. Ik word wordt zeer mistroostig van dit soort platheid. Het gebouw, de traditie in 1 klap pats weggevaagd – hoe stupide en cultuurvijandig kun je zijn.
@Jaap.
Bezie het optimistisch: liever in de koopgoot dan op de sloophoop. Of kies je voor trouwe – en massale – kerkgang?
De naamborden zouden wel wat stijlvoller kunnen.
@Roelof. Ik ben geen purist, niet tegen commercie en massale kerkgang wil ik ook niet bepleiten. In de tegenstelling koopgoot of sloophoop geloof ik ook niet. Het gaat me om de steeds moeilijker te stuiten verramsjing van wat oud en karakteristiek is, met inderdaad vergaande stijlloosheid als terugkerend kenmerk. Voor zo´n kerk zijn met eenvoudige middelen en goede wil ándere bestemmingen en vormen te bedenken dan deze Baby Plus ellende.
@Jaap Ik kijk van verre afstand naar deze discussie, maar ik kan mij iets voorstellen bij jouw verontwaardiging. Het is aan steden, gemeenten en vooral ook burgers om een alternatieve vorm van gebruik te vinden. Dat vraagt tijd en vooral veel publicity! Als zo’n kerk het waard is, maak er dan (gemeenteraad) een monumentje van. Organiseer er bazaars, dorpsbijeenkomsten, theater eventueel. In mijn oude dorp West-Graftdijk is dat tamelijk succesvol gedaan door bijv. #Erikvan’tHoff.
@Nan. Prachtig, En ja, voor dit soort dingen is meestal lobby, enthousiasme, subsidie, deskundigheid, visie en veel geduld nodig – ingrediënten die helaas niet altijd aanwezig zijn.
Ik vrees dat ’t Kindeke zich afwendt van dit soort tafeleren, of de neiging krijgt om te gaan smijten met de uitgestalde koopwaar. Mijn sympathie heeft ‘ie (of “het”, gezien “kindeke”).