Het is weer zover.
Buiten waait het wel een beetje maar heel opeens stortregent het niet (jammer!) zodat hard krijsende kinderen dwingend door het dorp denderen: ze eisen snoep!
Voor het geval ik er aan een paar niet zou ontkomen kocht ik wat in.
Maar het ‘feest’ staat me zo tegen dat ik me om kwart over zeven na snel katten voeren boven opsluit op mijn kamer.
Gordijnen beneden dicht, de lichten uit.
Een halfblikje oneetbare flageolettes koud uit dat blik naar binnen geschoven.
Glaasje wijn (dat dan weer wel).
Verwarming al laag zodat ik niet meer naar beneden hoef.
Op Twitter tref ik 1 vrouw die het ook maar niks vindt.
Maar die gaat dan gezellig eten met haar geliefde en verdwijnt uit beeld.
De rest staat klaar met lekkers en heeft de eigen kids er op uit gestuurd om lekkers te verzamelen.
Hoe zouden die ‘-matching’-sites dat toch willen doen, iemand zoeken die voor mij een soulmate is.
Geef een reactie