Toen mijn tuinman begon met het dichtgooien van mijn vijver deed hij dat eerst met zand dat was geweest van grindpaden uit de duinen. Hij voorspelde me de opkomst van duinplantjes.
Eerlijk gezegd zag het eruit alsof het van een vieze sloop kwam.
Dus vroeg ik voorzichtig (per mail! ik ben een lafaard) of er op het laatst nog een zwart laagje zand overheen kon.
Het kwartje viel want voor de rest van de vijver nam hij zwarte aarde van een composterij mee.
Dat oogt mooier maar het nadeel is dat alle zaden eruit zijn verdwenen door het proces van het composteren.
Er bleven twee delen vijver over die er vies (vond ik) uit zagen.
Dus heb ik daar net twee zakken tuinaarde op geleegd.
Wat stoerder klinkt dan het was, want ik kon ze niet sjouwen dus vulde steeds kleine emmertjes als een kleuter op het strand.
Dit alles onder het toeziend oog van de Man in mijn Leven.
Goed gewerkt! 🙂