Slangen

Ik vind de meeste dieren hartstikke leuk, en ik vind in Amerika de lizards geweldig.
Maar slangen… nee.

Wanneer ik ze zie vanuit mijn auto doe ik mijn best ze niet te overrijden (ik vind ze wel eng, maar ik sta ze niet naar het leven), maar wanneer ze ‘gewoon’ op mijn (wandel)pad komen slaat mijn hart over en houd ik er alleen een ‘wat was dat creepy!-herinnering aan over.

Ooit was ik met mijn man in een dierentuin in Californië. Daar kon je als je dat wou slangen van dichtbij bekijken en als je écht graag wou… aaien!
Lodewijk deed het. Ik stond op veilige afstand, tientallen meters ver weg.

Soms hoop ik dat het nog eens goed komt tussen mij en slangen.
Want je hebt natuurlijk de échte giftige creeps, maar er zijn er ook heel veel die volstrekt onschuldig zijn.
Ik ken via Facebook iemand die slangen heeft.
Héél soms denk ik: zal ik hem vragen of ik mag langs komen en dat hij me dan leert etc.

Maar direct na die gedachte denk ik al: moet er niet aan dénken.
Spinnen vind ik trouwens minder eng. Stond al meerdere keren oog in oog met een tarantula en dacht alleen maar: wat ben jij mooi! mag ik een foto van je maken?
En dan zei hij ‘ok’.