Elke dag word ik wakker om vijf uur.
‘Normaal’ doe ik een middagdut.
Dat lukt me niet (ben niet moe).
Maar eind middag val ik totaal kapot in bed.
Het kán half zes zijn, soms -gisteren- is het half zeven.
Dan ben ik een paar uur van de wereld.
Gisteren is half zeven het moment voor ‘even een dut’.
Wanneer ik om elf uur wakker word, denk ik dat ik al aan de nachtslaap bezig ben.
Pas om half twee word ik wakker met het besef dat het een uitgelopen avonddut is.
Ik sta op, voer Sammie, maak me zorgen over de dieren buiten, kijk even op Facebook en op twitter en op NOS.nl (balen van die voetbalwedstrijd) en probeer het om kwart over twee nog een keer.
Diep slapen wordt het niet en om vijf uur houd ik het voor gezien.
Wéér om vijf uur.
jet leg?
Het moet wel.
Maar het duurt erg lang dit keer!
Gisteren 1 uur in de middag geslapen.
Toen tussen half zes en zes.
Alles onder controle, dacht ik.
Tot ik om acht uur niet meer uit mijn ogen kon kijken van vermoeidheid en maar weer in bed kroop.
Tot half zes dit keer.