Smak

Eén, soms twee keer per nacht wandelslaap ik naar de badkamer voor een nachtelijke plas.
Zo ook vannacht.

Bij het half soezend teruglopen trap ik naast het bed op iets zachts dat een kat móet zijn (die nog steeds niet heeft geleerd dat mensen NIET zien in het donker).
Ik schrik, maak een onhandige beweging en knal met mijn linker heup en bil en rug op de rand van het bed (het hout – *niet* de zachte matras) en dan voorover op mijn knie en linkerpols.
Au.

Vanochtend neem ik de eerste schade op.
Een lange diepe schram op mijn rug. Open wond.
Dus nu even *niet* onder de douche.

Eind van de middag ligt de schram ingebed (sic) in een grote rood-blauwe plek en zo’n plek zit ook op mijn linkerheup en bovenste stukje bovenbeen.
Linkerpols voelt beurs maar heeft geen kleurtje.
Linkerknie heeft kleur plus schram.

Dit is zo’n moment van: wat ben ik blij dat…
Want dit had véél erger kunnen aflopen.

Heb overigens geen idee welke kat het was die me stiekem heel graag had willen verhinderen naar Amerika te gaan.