Smartphone

Maanden geleden kocht ik een smartphone (Samsung mini).
Om in Amerika niet te verdwalen en om te kunnen bellen.
Mn dáár.

Al snel ontdekte ik dat hij niet kon zoomen bij het fotograferen.
Dit probleem hadden meer mensen.
Een enkeling dacht de oplossing te hebben gevonden maar dan reageerden anderen weer: bij mij werkt dat niet.

Vandaag twittert mij de man die me deze phone aanraadde dat hij de oplossing weet!
En noemt 1 van die oplossingen die ik eerder al probeerde en die echt niet werkt.
Maar ik ga nu toch weer googlen en dingen doen en niks helpt en ik word stapelgek.

Ik twitter terug dat ik ermee stop (na googlen).
Waarop hij: jij moet ook niet googlen, ik kan dat veel beter: zet deze app erop.
Gedaan – hoewel ‘even app erop zetten’ voor mij ook al een nieuwe wereld is.
App helpt niet.
Integendeel.

Dan déze app.
Zegt hij.
En die helpt ook niet maar ik voorzie een eindeloze zinloze exercitie van app na app wanneer ik dat meld en hij zal het binnenkort wel vragen maar ik *wil* gewoon niet meer.

Mijn Samsung mini kan telefoneren.
Hij kan sms-en (ik niet zo goed).
Hij kan m’n locatie bepalen en ook hoe daarnaar terug te gaan.
En hij maakt zeer aanvaardbare landschapsfoto’s.

Zoomen doet hij niet.
Gedichten schrijven evenmin.
En de enige portretten die hij van mij wil schilderen zijn zeer rimpelige foto’s wanneer ik op het fotoschermpje per ongeluk het verkeerde knopje heb ingedrukt.