“Laat het niet waar zijn” denk ik gisteravond wanneer de vlokjes langzaam vallen.
Het blijkt waar, en niet zo’n beetje. Een dik pak van zeker 10-15 cm zodat de pijpen van mijn pyjamabroek helemaal nat zijn wanneer ik terugkom van het knagers voeren. Om 8.20 uur. Vlak voordat de kauwtjes landen.
De kippen binnengelaten in de schuur.
Arme kipjes. Twee dagen konden ze rondtrekken door de tuin, jagen op wormpjes, smakken aan verse scheuten groen. Nu is de wereld weer bedekt en wit en verblindend (letterlijk, als je kip bent).
Nu de was doen. En nadenken.
Waarbij ik mijn ziel zal sparen maar mijn Winkel niet.
Geef een reactie