Mijn huis is slecht geïsoleerd en daar heb ik mn last van aan de achterkant.
Daar waait de wind vanuit het oosten over het water van de polder.
Dat is een érg koude wind als hij hard waait.
Gisteren zat ik aan mijn bureau met een badjas aan.
Om een ietsje warm te blijven.
Vandaag begon ik al met een dikke fleece broek maar eerst waren de – dikke – sokken te kort en toen had ik langere gevonden maar die hadden gaten in de bodem.
Zodat ik nu voor 30 Euro nieuwe sokken heb gekocht.
Op mijn wenslijstje staan ook dikke dassen.
Maar mijn echte dilemma is het volgende.
Ooit, toen Lodewijk en ik nog samenwoonden in mijn 1-kamer woning in de Wilhelminastraat in Amsterdam (= 30+ jaar geleden), deed hij me een lekker zachte lichtblauwe badjas van (toen nog: Metz) kado.
Die badjas is intussen tot op de draad versleten.
En er hangt hier ook nog een donkerblauwe badjas van hém die amper is gebruikt.
Logisch zou zijn: weg ermee! met die lichtblauwe badjas.
En koester mezelf in de donkerblauwe.
Gewoon praktisch: om een beetje warm te blijven.
Maar ja.
Enzo.
Shabnam zegt
Is toch heerlijk. Om nog gebruik te maken van zijn jas? Of is hij veel te groot?
Jeanne zegt
Nee,formaat is prima.
Ietsje ruim maar dat is niet erg. Beter dan een krap mini jasje.
En het slaat natuurlijk ook nergens op.
Alsof ik hem niet vies mag maken want mogelijk komt Lodewijk terug?!
Shabnam zegt
Nee, dit is nu jouw jas en een hopelijk liefdevolle herinnering aan Lodewijk. telkens als je hem draagt. Mooi, hoor.