Sparen

Loki vindt het vervelend om gekamd te worden.
Echt kammen lukt me ook niet – dat laat ik 1x per jaar over aan de dierenartsassistente.
Maar soms kan ik wat plukjes verwijderen met een snelle ‘haal’.
Die plukjes doe ik in een plastic zakje om ze buiten te werpen wanneer het broedseizoen is.
Tegen Loki die ook dat plukken van de plukjes niet kan waarderen. zeg ik dan: “we sparen voor een jong musje”.

Niet dat Loki nog veel musjes vangt.
Hij wordt oud.
Vanachter het raam ‘kek-kek-kek’ zeggen wanneer hij iets smakelijks met vleugeltjes ziet, volstaat.

Tot vanochtend.
Op het terrasje achter de woonkamer zit een erg jonge, donzige mus onvoorzichtig te zijn.
Wanneer ik buiten kom en alle vogels in een snelle zwerm opstuiven, blijft het zitten.
Ziek lijkt het me niet, het pikt wel af en toe een zaadje.
Het is gewoon: jong.

Net gekrijs en een halve minuut later: Loki die een dode jonge mus aan mijn voeten legt.
Ik doe wat een moeder geacht wordt te doen: ik prijs hem. En geef de mus weer terug na te hebben vastgesteld dat die echt dood is.
Maar Loki heeft er geen belangstelling meer voor.

Het valt natuurlijk nóg mee.
1 jonge mus op een heel broedseizoen.