Gisteren was ik even heen en weer (letterlijk! verliet het huis om half zeven, was terug even na middernacht) naar Zürich.
Voor een opera.
l’Elisir d’Amore (Donizetti) met Pavol Breslik.
Het was een fantastische uitvoering en erna waren alle sterren even toeschietelijk en aardig maar de fans hadden een verzoek: of Pavol en Diana Damrau even sámen konden poseren.
Waarna we elkaar verdrongen om allemaal dezelfde foto te maken.
Ik stond achteraan dus nam ik een foto van hoe de anderen die foto maakten.
Soort Droste.
De recensies waren ook goed!
“Da war Pavol Breslik, der hier in der Verkörperung des jungenhaft-schüchternen, aber nicht tölpelhaften und durchaus charmanten Nemorino seinen lyrischen Tenor durchweg passend einzusetzen wusste.
Seine Stimme verfügt über einen schönen Klang, ohne tenoral aufdringlich zu sein, die Intonation ist sicher und das Legato, bei aller Wortverständlichkeit, höchst respektabel.
Die Arie „Una furtiva lagrima“ sang er mit dem schönem Schmelz eines Lyrikers. Bravo!”
Geef een reactie