Er is tegen me gezegd: van nu af ‘houd Sammie binnen! sluit zijn luikje af!’en daar is iets voor te zeggen want een zieke kat kan zich buiten verstoppen en dat willen we niet.
Aan de andere kant: Sammie *weet* niet dat hij ‘een zieke kat’ is en snapt er niets van wanneer ik hem binnensluit voor-zijn-eigen-bestwil.
Dus doen we of hij gezond is zolang hij zelf denkt dat hij gezond is.
Hij mag dus naar buiten.
Gewoonlijk betekent dat ‘even plassen/poepen en dan weer terug’ maar vandaag zit hij opeens in een lastige situatie met Kareltje-van-de-overkant.
Kareltje is duidelijk de baas dus houd ik de schuurdeur open en Sammie loopt naar binnen.
Vijf minuten later: Sammie weer naar buiten.
Alsof hij heeft bedacht ‘wat krijgen we nou! dit is *mijn* tuin!’ en door zorgvuldig dreigen maakt hij dat ook Kareltje duidelijk die het veld ruimt.
Mijn stoere man is beloond met tonijn-in-water.
Foto’s zijn beroerd, sorry.
Wat een mooi beeld-verhaal
over Sammy, liefde en moed.
Dank.
De foto’s zijn wel duidelijk en
veelzeggend.
m.vr.gr. Pauline
dank je!