Stoere Tut

Ik dacht dat Tutje na dat eerste ei geen ander ei had gelegd.
Ik vond niets onder de plant waar dat eerste ei lag, ik vond niets in het leghok.
1x zag ik haar in de schuur zitten waar ik een leuk nestje had ingericht (stapel zelf tot kuiltje om te bouwen hooi). Nadat ik er toen met m’n kop vóór hing (“hé! daar zit Tutje!”) was ze weg en zag ik haar niet meer bezig met datgene wat een kip bij mij niet hóeft maar waarvan het toch wel leuk is als ze het af en toe dóet.

Vanmiddag dacht ik: toch nog eens kijken. Niks.
En toen: even voelen.
En verdomd: een eitje (dat op de foto véél groter lijkt dan het is).

Knappe, stoere Tutje!
En er komen nieuwe kipjes. Maar welke en wanneer daarover zijn R. en ik nog met Inge in gesprek.