Samen met de werkster pak ik de dozen van Viking uit.
O.a. het pakket met 30 rollen Lotus Royal toiletpapier (3-laags). Waar ik die fles wijn bij kreeg.
“Wil jij…” zeg ik en “ja graag,” zegt zij, “want het mijne is net op”.
En ik denk even dat ze een grapje maakt want de rest van mijn zin zou zijn “dit ergens neerzetten”.
Tien minuten later zie ik dat ze het pakket bij de voordeur heeft gezet – voor mee naar huis nemen.
Ik kan niet meer terug. Vind ik. Omdat ik dat niet durf.
En ik praat mezelf aan dat het ook geen ramp is. Zij neemt immers regelmatig dingen voor *mij* mee. Hooi, oud brood dat haar man van een bakker krijgt.
Boeken van het bejaardenhuis. Die grotendeels worden doorgeschoven naar ‘bookcrossing’ Inger maar soms zit er iets moois bij.
Dan wil ik de Viking-rekening betalen en zie hoeveel het wc-papier kostte.
€ 20,99 plus BTW.
Allemachtig.
Note to self: voortaan érg goed op mijn woorden letten en zinnen meteen áf maken.
O nee 🙁 Snap jij jezelf nou? Ik heb dat ook wel eens, en dan durf ik ook niet terug bij misverstanden. Maar dat neem ik mezelf dan wel weer kwalijk, want normaal heb ik toch ook een grote mond. Ik snap mezelf dan dus écht niet. Idioot gewoon. Maar wat zijn mensen toch makkelijk, alsof het logisch is dat jij iets bestelt, wat je daarna dan opeens weer weg zou geven. Daar begrijp ik dus helemaal niets van. Hoe kan zoiets nou?
Nee, ik snap mezelf niet.
Behalve dat ik dit van mezelf kén 🙁
Ik geef haar wel vaker dingen kado. Maar dat zijn dan dingen waar ik niets aan heb.
En ik heb er vanmiddag ook steeds zitten denken: hoe kan zij nou denken dat ik een gewoon gebruiksproduct weg doe? Want ik vertelde dat ik het had besteld vanwege de fles wijn erbij kado.
Maar je gaat toch niet zestig GULDEN of daaromtrent weg smijten voor ‘een fles wijn erbij kado’?
En het is niet alsof wc-papier bederft.
Maar ik kan mezelf dus wel wat dóen nu.
Hahahaha niet doen Jeanne. Het is gebeurd, dat draai je niet meer terug helaas. Ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die zulke dingen overkomt (nou ja, eigenlijk beter ‘laat gebeuren’).
Ik had laatst een neusdouche besteld, en iemand vroeg ernaar. Ik vertelde dat ik het wel even kon laten zien en voordat ik het wist was de neusdouche verdwenen inclusief het potje speciale zout. Ik heb mezelf toen afgevraagd hoe dit nou kon gebeuren en weet het gewoon niet. Schijterig denk ik. Uiteindelijk is het in mijn geval nog wel goedgekomen…. ik stuurde de link door naar diegene die de douche had meegenomen en een week later kreeg ik het geld om zelf een nieuwe te bestellen. Op zich ook wat merkwaardig, maar wel OK.
Hahaha sorry Jeanne, ik moet er nog steeds een beetje om lachen jouw verhaal en dat bedoel ik niet onaardig, integendeel. Ik zie het gewoon helemaal voor me, hoe jij beteuterd kijkt hoe zij er met het pleepapier vandoor gaat.
Enne… dat terugrekenen in guldens… 🙂
Misschien schreef ik er wel over in de hoop op véél herkenning.
Maar tot nu toe ben jij, Mariette, de enige die zegt ‘dat heb ik ook’…. 🙁
Laat ik dan meteen maar toevoegen dat ìk je verhaal ook herken. Net als Mariette moest ik ook lachen tijdens het lezen, maar dat is puur vanwege de herkenning en de stomme situatie.
Het gekke is dat ik de ene keer zoiets wèl durf recht te trekken en een andere keer niet.
Wat baal je dan van jezelf, hè…
Maar je werd overdonderd door haar snelle reactie. Rotsituaties zijn dat!
Herkenbaar, hier ook hoor 😉 Je wilt gelijk nee zeggen, maar dan ben je weer bang dat de ander zich weer lullig voelt omdat zij er weer vanuit ging dat ze (onbescheiden) alles zomaar mocht hebben. En daar dan heel lang mee blijven rondlopen en niets meer zeggen. Dat pak bij de deur zien staan en dan weer denken ‘hoe draai ik dat terug’ en dat maar uitstellen, totdat degene met rollen en al is verdwenen en je weet dát je het niet meer kunt terugdraaien. Maar ik zou het de volgende keer wel aankaarten. Maar ik weet verder niet hoe jouw verhouding met haar is. Maar 20 euro voor zo’n pak pleepapier is wel erg gortig. Ik denk dat zij dat ook niet in de gaten had. Ik had pas 32 rollen lotus (niet die héle zachte drielaags, maar die iets minder zachte twee laags) voor nog geen 6 euro en dat heeft zij waarschijnlijk ook in gedachten gehad, die prijs ongeveer. Maar de situatie, je iets laten gebeuren, weten dat je er iets over moet zeggen en het maar uitstellen tot het te laat is: HERKENBAAR.
Dank je, (nog een) Karin.
En dit wc-papier is echt duur.
Toen de Plusmarkt het nog verkocht: 8 euro per 6 rollen (meen ik me te herinneren).
En tis 20 Euro *plus* btw… 🙁
Een euro is pakweg 2 gulden hoor, niet die 2,20371.
Maar dat helpt niet erg als je op de plee zit en naar het papier kijkt 🙁
En ja, ik heb dit ook weleens, maar dan meer als in dat mensen denken dat ik wel wil helpen met iets, en in no time zit ik dan opgescheept met het ‘even organiseren’ van iets, met als het allerergste de opmerkingen die ik dan door de paniek heen nauwelijks meer hoor: ‘Ja, jij kunt dat zóóóóó goed!’ – oftewel: ‘wat ben ik blij dat ik daar vanaf ben’.
Ik ben lerende. Ooit, misschien, eens…
Wat voor wijn was het?
Ah, herlezen: ze heeft het papier meegenomen. Pfoe. Da’s wel vreemd ja, zoiets doe je toch niet gauw weg, en zo’n enorm pak krijg je ook niet zomaar cadeau lijkt me.
Ik zat ook te grijnzen, want mij overkwam hetzelfde. Jaren geleden kocht ik in het messenplaatsje Scarperia een prachtig parmezaanse-kaas-mes, met hoornen heft, in een leren buideltje. Toen we weer in het huis kwamen van de vriend waar we logeerden, liet ik hem opgetogen het mes zien. ‘O, wat mooi, dankjewel!’ riep hij al even opgetogen. Ik had het hart niet om het misverstand op te helderen. Maar mijn man rolde over de grond van het lachen, later…
Ik schaar mij in schaamte onder de schijterds (maar blijf vol hoop….)
’t Is inderdaad veel geld. En zo’n situatie kan best een beetje pijn doen (vind ik).
Zelf ben ik iemand die ook bang is om zulke misverstanden te veróórzaken of dingen verkeerd te interpreteren. Dus ik vraag vaak wat iemand bedoelt, om uit te vissen of ik het goed heb gehoord of begrepen voor ik iets uit iemands’ handen gris.
Moest ook glimlachen om het verhaal van Inger. 🙂
Konden we in zo’n situatie maar gewoon lachend roepen: “Maar ’t is niet voor jouhou, ’t is voor mezelf!”
Dank voor alle aardige begrijpende en ‘me too’-reacties.
Ik heb nog steeds behoorlijk de pest in.
@Jeanne: reden om het dan toch even met haar uit te praten? Anders blijft zo’n pak wc papier wellicht tussen jullie instaan. Waarbij je dan uitlegt dat je niet het hele pak bedoelde, maar ‘ook een paar rollen’ had willen zeggen. Maar dat je het eerst even liet zitten, totdat je later de rekening zag. Of je het terug wilt hebben of niet valt daarbuiten. Maar dat je het iig even met haar hebt gedeeld, zodat het niet tussen jullie blijft.