Die radeloze mensen vertelden stuk voor stuk dat ze ten einde raad waren omdat ze officieel nog niks wisten en dat ze uiteraard vurig hoopten dat hun geliefden het overleefd hadden. Jammer, dacht ik, omdat dat soort beelden mij altijd veel te cliché zijn.
Ik wacht al jaren op het moment dat een in de aankomsthal wachtende mevrouw heel nuchter vertelt dat ze hoopt dat haar man het niet overleefd heeft omdat haar huwelijk met hem toch al jaren een hel is.
Of dat ze een koel betoog houdt over de vrouw met wie haar echtgenoot op reis is. Zogenaamd zijn secretaresse, maar ondertussen! Lijkt me prachtig als ze vertelt dat ze hoopt dat dat dertig jaar jongere tyfuswijf haar beide benen moet missen zodat haar man haar de rest van zijn leven mag duwen!
Maar dat soort beelden zien we nooit.
Youp is een beetje in de zeventiger jaren blijven steken.
Ik kijk om me heen en zie: je bent blij met iemand of je bent klaar met iemand.
Youp is alleen maar aan het schoppen en maakt er steeds meer een spport van om grof te doen. Ik las laatst per ongeluk een column weer in een boekje en besloot nooit meer wat te lezen.
Nee dan Midas Dekkers, die is veel intellligenter met zijn columns, en kan rake opmerkingen maken maar toch goed verpakt. De gebundelde columns ‘walvis’ en ‘hommel’ zijn aan echte aanrader.
Youp en Dekkers is wel heel erg appels en peren. Youppie is geen fijnschrijver maar bijv. vandaag vond ik hem wel raak.
@ Jaap e.a. Ik vond Youp vandaag erg goed – daarom citeerde ik hem ook.
Youp heeft in zijn column “onze” meedogenloze nieuwsgierigheid heel treffend weergegeven. Ook al in de dubbelzinnige titel “over lijken”: http://weblogs2.nrc.nl/youp/2009/02/28/over-lijken/