In een tweet word ik uitgenodigd een bijdrage te leveren aan een bundel.
Een gedicht of een kort verhaal. Over ‘verbeelding’.
Ik zoek de link op naar de bundel.
De samenstellers willen nieuwe talenten een kans geven.
Wat lief is en tegelijk ook niet aangezien ik wellicht een has been ben maar zeker geen nieuw, ongepubliceerd talent.
Toch denk ik gisteravond al in bed nét voor ik ga slapen: zal ik het doen met een gedicht?
En ja hoor – uit het niets tover ik flarden vol verbeelding en mn de laatste regels zijn wondermooi fraai.
Goed onthouden! denk ik.
Maar zoals die dingen gaan: wég is het gedicht bij de ochtendstond.
Net als het vage plan om een gedicht te verzinnen.
Ik vind het jammer. Bloknootje naast je bed?