Ik was weer even bij Tashi.
Ze was allerliefst.
Buikje aaien, knuffelen, goed gesprek, lekker rondhollen.
Zelfs geen tijd nemen om met overgave te plassen want een blik over de schouder gaat richting een eend.
We hebben het bijna een half uur heel leuk samen, dan vindt Tashi het tijd dat we nu écht terzake komen.
Ze rent naar binnen en fixeert de plek waar haar hapjes liggen.
Wanneer ik niets doe, gaat ze erbij liggen.
Om me tenslotte verbijsterd aan te kijken: snap je het nou écht niet?!
haha, heb je het toen echt volgehouden? Of had hij toch wel 1 staafje verdiend…
Sst – ik hád haar al eerder een staafje gegeven…
Maar er zaten er maar twee in het zakje dus ‘onopvallend’ nóg een exemplaar geven zat ‘r niet in…
Grappig zoals ook een hond beteuterd kan kijken 😉
Tashi is geweldig!