Tussendoor liet ik ook nog even Tashi uit.
Ik was er met mijn kop niet bij moet ik helaas bekennen.
De Nieuwsbrief was net verzonden, de bestellingen kwamen binnen, elke paar minuten 1.
Die moet ik dan bevestigen en als het een boek betreft dat in de etalage staat moet daarbij worden gezet dat het gereserveerd is zodat mensen er niet tevergeefs naar zoeken.
Ik had gedacht: Tashi wil spelen. Want Tashi wil altijd spelen.
Maar Tashi wil vrijen. Ze werpt zich op haar rug en is pas tevreden wanneer ik babytalk pratend over haar buikje wrijf en onder haar kinnetje en over haar hoofdje.
(waarbij de behoefte aan babytalk projectie van mij kan zijn)
Kunnen we niet even spelen, vraag ik.
En Tashi haalt een speeltje maar her heart isn’t in it.
Sorry, Tashi.
Volgende keer zal ik een beter maatje voor je zijn.
Hippo zegt
Klinkt alsof ze onderdaniger wordt?
En wie kan zo’n buikje weerstaan…