Mika zingt “Big girls, you are beautiful” en de telefoon gaat.
“Met (onverstaanbaar) van American Express”.
Stem van een kind niet ouder dan 14 zo te horen. En niet dat ‘beschaafde’ van de grote credit card maatschappij maar onmiskenbaar call center.
“Is dit … (moeilijke naam heb ik)… Zjannet eh… Zjanne Doomen.”
“Ja.”
“Spreek ik met … Zjanne Doomen.”
“Ja.”
“Komt het gelegen?”
“Nee.”
“O. Dan bel ik een andere keer.”
Even overweeg ik uitleggen dat dat *niet* hoeft/mag.
Maar lamaar.
Geef een reactie