Mijn overbuurman is terug.
Een paar weken geleden werd hij afgevoerd in een ambulance. Zou hij nog terugkomen, heb ik vaak gedacht.
1x zag ik de werkster aan het werk. Maar die stond zó vaak ‘even buiten een sigaretje te roken’ dat ik begreep dat ze lekker alleen d’r gang kon gaan en dat er niet op haar werd gepast.
Vandaag zie ik opeens dat de gordijnen dicht zijn. En later zijn ze open.
Dat vond ik altijd zo leuk aan deze buurman met wie ik verder geen contact heb: als een diertje staat hij op met het licht. Eerder in de zomer en later in de winter.
(het huis staat niet schuin, ik stond schuin)
‘k Heb zin om hem een bloemetje te brengen en zeggen: “Fijn dat u weer terug thuis bent.” Maar ja, ik hèb niets met die man, hè 🙂 Of toch?
De man zou heel raar opkijken van dat bloemetje, ook wanneer ik het zou doen 🙂
Dat is goed nieuws. Overbuurman was altijd een `landmark’ van Grootschermer. En als ik in april weer kom oppassen, is hij er gewoon nog.