Vanmiddag op het kippenhok: een rode kat.
Sammie is terug! denk ik.
En wie denkt ‘dat kan toch niet’ heeft blijkbaar nooit Pet Sematary van Stephen King gelezen.
Na een tijdje draait de kat het hoofdje naar me toe.
Het is niet Sammie, zie ik nu.
Toch laat ik hem mijn hand ruiken, aai hem zacht en vraag of hij misschien bij me wil komen wonen.
De waanzin komt alleen van mijn kant (en Loki had het waarschijnlijk ook geen goed idee gevonden).
Geef een reactie