Terug

De spreeuwen zijn terug onder mijn dak.
Eerst die links boven mijn werkkamer. Toen die boven de slaapkamer en dit weekend ook die boven het magazijn bij de punt van het dak.

Ik denk eraan omdat op dit moment de spreeuwen boven mijn werkkamer in bed kruipen, de takjes nog eens lekker opschudden en dan gaan ze slapen. Nu nemen ze nog even met elkaar de dag door (denk ik). Of ze schuiven lekker knus tegen elkaar aan.

Die boven de slaapkamer waren dit weekend zo grondig de woning aan het her-inrichten dat een middagdut er amper van kwam.
En die boven het magazijn drijven Sammie elk jaar tot razernij zodat hij dan boeken van de planken er net onder gooit.
Hij hoort ze, hij wéét dat ze er zijn, misschien ruikt hij ze zelfs – maar waar *zijn* ze dan.

Morgen wordt het slecht weer, zegt de weerman.
Vandaag over een maand vlieg ik naar Phoenix.
Ik had vannacht weer rare dromen. Over backpacken in Utah zoals ik met L. deed. Nu met andere mensen.
Het was geen succes.