Er is een liedje van ongeveer 30 jaar geleden over ’the dead come home’.
Ik ben vergeten welke band het zong. Het had iets creepie’s.(schrijf je dat zo?)
“Everybody happy when the dead come home” oid herhaalden ze steeds.
En dan zag ik zombies voor me. Of waren die er ook echt, was het een videoclip?
De laatste tijd denk ik vaak: wat als Eebje er gewoon weer was.
Waarbij ik rekening houd met haar ritme.
Bv.
Na boodschappen doen stond/staat meestal Guus achter de deur te wachten op mij en rosbief.
Soms Eebje ook. Meestal niet.
Nu kom ik thuis en doe of ik benieuwd ben of ze er is.
En natuurlijk is ze er niet.
Hetzelfde wanneer ik opsta en naar beneden ga om de katten eten te geven.
Meestal staan Guus en Sammie tegelijk met mij op. Vroeger deed Eebje dat ook. Maar heel soms was ze dan net naar de bak geweest en dan trof ik haar daar.
Zodat ik nu soms doe alsof ik haar daar zal zien staan. Op de stramme pootjes.
Gotverdomme wat mis ik die kat.
Geef een reactie