Wat zou het magische aantal zijn voor hoeveel weblogs een vrouw kan bijbenen.
Drie is het niet. In elk geval niet voor mij. Drie is teveel.
Ook al probeer ik mezelf in drie interesse-velden te splitsen.
Wat nog wel lukt, eigenlijk.
Maar om dan elk veld met regelmaat en bij voorkeur elke dag te vullen met content, dat gaat me steeds slechter af.
Soms probeer ik de drie te scheiden.
Soms probeer ik in elk geval twee van de drie te vermengen.
Regelmatig laat ik een van de drie (en soms twee) een hele dag on’behandeld’ omdat ik me concentreer op de derde.
Laat die derde nou Begraafplaatsen zijn.
Met vandaag 1 unieke bezoeker (ikzelf), gisteren zes, eergisteren en eereergisteren telkens twee.
Wat me er niet van weerhoudt een hoop interessante verhalen en mooie foto’s toe te voegen.
Voor mezelf en … mezelf.
Hier kan ik melden dat ik vanavond egel weer zag. De schat dook op uit de achtertuin. Althans. Toen ik naar buiten liep dook een egel komend vanaf de achtertuin de bosjes in. Een kwartier later zag ik op het terras achter het huis een egel rondscharrelen en ei-1 kraken en leegslurpen.
Dat was een betrekkelijk kleine egel. Mogelijk dezelfde als de eerste egel, mogelijk ook niet.
En dan is er ook nog twitter waar ik interactief zit te zijn.
Ik snak naar een volle maand helemaal niet hóeven.
Ik vind je website over begraafplaatsen fascinerend en heel mooi en bezoek deze dan ook regelmatig.
Ik lees over hun leven en soms ook over hun dood en vind het een mooie gedachte dat ze niet vergeten zijn, iemand (ik in dit geval) denkt aan hun, vraag me af hoe ze geleefd hebben, wat ze deden en hoe ze gestorven zijn, soms google ik verder om meer te weten te komen.
Mooie respectvolle site Jeanne.
Wat een lieve reactie, Paula!
Zo bedoel ik die website inderdaad. Als een mooie plek om te bezoeken en om mensen te inspireren.
En als eerbetoon voor wie ooit wás.