Zojuist gestopt in ‘The other hand’ van Chris Cleave.
Het boek, ook uitgegeven als ‘Little Bee’ en vertaald als ‘Kleine Bij’, was een twitterleesclubboek.
Het werd erg aangeprezen, ook bij Amazon.co.uk waar ik het bestelde, en het leek me goed voor mij: even niet een thriller. Aangezien ik er daar de laatste tijd zoveel van heb gelezen dat de gedwongen zelfmoorden en seriemoordenaars een beetje door mekaar zijn gaan lopen.
The other hand, Shortlisted for the 2008 Costa Novel Award, dus écht een goed boek, gaat over een Nigeriaans meisje van 16 (Little Bee) en een Engelse vrouw van in de dertig. Dat laatste weet ik overigens niet zeker. De vrouw, Sarah, heeft een zoontje (4), een man, een mooie baan, een leuke minnaar. Hun geschiedenis is ergens verweven geraakt en dat geldt ook voor het heden. Hoe het is gekomen wordt langzaam verteld. Nu eens uit het perspectief van de één, dan weer uit het perspectief van de ander.
Het boek begon boeiend en dat bleef het ook geruime tijd.
De laatste dagen kwam ik er niet aan toe. Net sloeg ik het open op blz. 218. Ik las door tot blz. 225. Dat is waar Sarah de man die haar minnaar wordt, Andrew, ontmoet.
En ik had geen zin meer. Het kon me niet schelen hoe het zou aflopen. De weg naar blz. 380 was te lang.
Wel even doorgebladerd naar achteren. Niet om het slot te ontwarren maar om dit Nigeriaanse spreekwoord dat ik al eerder zag staan over te typen:
If your face is swollen from the severe beatings of life, smile and pretend to be a fat man.
Denk daar maar eens over na.
Geef een reactie