Ongeveer 12-13 jaar geleden kwam ik voor het eerst in Yuma.
Het motel waar ik toen een aantal jaren verbleef ging in 2002 over in andere handen.
In het voorjaar van 2003 reed ik eindeloos rondjes door de stad tot ik besloot te proberen of de Yuma Cabana leuk was.
Ik was er direct helemaal verrukt van en keerde in dat najaar al terug.
Ik had mijn plek gevonden en schrapte Elko, NV en Sierra Vista, AZ (waar ik tot dan ook regelmatig kwam) uit mijn reisdoelen.
De kamer (het mini-appartement) in de Yuma Cabana was prettig met balkon waar vanaf de namiddag de zon kwam.
Maar vooral: de mensen.
Receptioniste Dorothy, altijd even hartelijk.
Klusjesman Mike met wie ik babbelde over auto’s en vogels.
De eigenaar Melissa die ik nooit ontmoette maar met wie ik regelmatig prettig mailde.
Tien dagen geleden mail ik haar dat ik niet kan komen vanwege mijn pijnlijke rug.
Ze vertelt dat die vrijdag (enkele dagen later) het motel van eigenaar verandert, zet de nieuwe eigenaren in Cc en vertelt dat ik zo’n fijne gast ben.
Waarop de nieuwe eigenaar me binnen het uur hartelijk verwelkomt en meldt dat ze nog een ánder motel hebben en dat ze daar van alles organiseren zoals golf en bbq en dat gasten van de Yuma Cabana daar ook welkom zijn.
Allemaal leuk en aardig (en niet voor mij), maar, mail ik aan Melissa en de nieuwe eigenaar: blijven Dorothy en Mike?
Geen reactie meer van Melissa, een mail van de nieuwe eigenaar over dat bij hun ándere motel er 86% terugkerende gasten zijn en dat al het personeel er al tien jaar werkt.
Ik vertrouw het niet.
Dus kijk ik gisteren weer eens op de Yuma Cabana website.
Bij Photos staan wat algemene foto’s en een paar van de kamermeisjes.
Wég zijn de foto’s van Mike en zijn vrouw Joy en van Dorothy. Terwijl in alle reviews van dit motel juist hun geweldige service zo werd geprezen.
Ik zoek naar Mike. Vind hem op Facebook.
En ontdek zo dat op 8/5 hij te horen kreeg dat hij was ontslagen en gelieve uiterlijk 11/5 zijn woning (op het terrein) te hebben verlaten.
Dorothy kreeg op 13/5 haar ontslag.
Mijn eerste reactie is: ik ga niet terug. Wat praktisch onhandig is want er liggen daar al drie pakjes voor mij.
Dan: ik ga nog 1x terug.
Om afscheid te nemen van Yuma.
En dan niet meer.
Een home away from home is tenslotte niet een leuke kamer met balkon.
Dat zijn de ménsen.
Moeilijk.