Roelof is ruim een half jaar dood.
Soms denk ik dat hij korter dood is.
Nog meer soms denk ik dat hij helemaal niet dood is.
Dan haal ik mijn mail op en dan verwacht ik half dat *zijn* mailbox zal oplichten omdat hij me een mail heeft gestuurd.
Heel erg soms denk ik dat als ik dat maar vurig genoeg wens, dat het dan echt gebeurt.
Nou ja.
Een vrouw kan zoveel wensen.
Ah, kan me dat heel goed voorstellen. Het is nog zo vers en kort na zijn dood is er zoveel gebeurd. Het lijkt me zo wennen om afscheid te moeten nemen van een persoon met wie je bijna een leven lang bevriend ben geweest. Sterkte met de het wennen aan dit grote verlies.