Ik verbaas me er altijd over hoe de Turkse tortels erin slagen zelfs bij harde wind ogenschijnlijk eenvoudig op de rand van de konijnenren naast het huis te zitten.
Uren kunnen ze zo doorbrengen.
Misschien niet per se steeds dezelfde – ze lijken nogal op elkaar.
Vandaag zie ik opeens een duifje neerdalen op een ander duifje.
En naar z’n evenwicht zoeken.
Gelukt! en nu wachten of de tortelduifjes binnenkort ook babyduifjes krijgen.
Prachtfoto’s en…..om blij van te worden 🙂
Ik vind zelf zo geestig hoe de andere duifjes zitten toe te kijken
Ja, vooral die daarnaast 🙂