Vandaag ben ik slap geweest. Ik hield het niet meer.
Eerst had ik een kutnacht. Elk half uur zag ik op de wekker. Ik wist niet dat een vrouw zoveel hazeslaapjes met zoveel kutdromen kon hebben.
Om half zes stond ik op, voorbereid op Sammie en Guus achter de deur. Niemand.
Naar beneden, Eebje gevoerd en binnen rennen de hongerige mannen.
Daarna ligt Guus op mijn bureau. Eerst direct voor me zodat het lastig aantekeningen maken is voor Fanlog. Dan tegen mijn hand.
Ik ga naar de tandarts, ik kom terug, ik ben doodmoe en hoewel ik weet dat werkster E. om drie uur komt rol ik om half drie kapot in bed.
Een minuut later voor de deur: Eebje. Met dat merkwaardige éh-éh dat ze doet sinds ze doof is. Nauwelijks hoorbaar, en zeker niet door een deur. Maar wel voor mij.
Ik sta op, open de deur, kijk om me heen, zie niemand anders, grijp Eeb en we nestelen ons op bed.
Himmelhoch jauchzend is ze. Ah! op het kussen! Tegen mijn hoofd! Mijn hand onder haar lijfje! Spin-spin-spin-spin!!!
Een half uur later gaat de bel en ik ruk me los en laat Eeb liggen en dan volgen er verwarrende uren met mag wel en ook niet en op een moment zat Guus binnen toen ik de zes uur dut wou doen maar bij het sluiten van de deur wou die eruit.
Nu is iedereen beneden. Gelukkig is Eebje ‘simpel’ dus is niet in haar bewustzijn gegrift dat het bed en mijn hoofd weer haar terrein zijn.
Alleen vond ik het zelf zo fijn.
En hoe het verder moet weet ik dus echt niet want ook vandaag wou Sammie niets van me weten.
Nou ik kan het me zo goed voorstellen, het is ook zo moeilijk…..ik wilde wel dat er een kant en klare oplossing voor was, maar helaas…ik hoop dat er snel een hele grote omslag komt en de dieren weer lekker bij je kunnenslapen.
Volhouden!! (Nee, helaas geen tips hoe het makkelijker te maken. Beste stuurlui en zo…)