Ik nam laatst de documentaire over Transformer van Lou Reed op.
Eigenlijk vooral om te proberen of ik het kón: opnemen.
Vanavond keek ik ernaar.
Zoveel dat ik herkende, zoveel dat ik niet wist.
Dat Bowie met de plaat te maken had. En Mick Ronson die ik even verwarde met Mark Ronson en die allang dood is (geen wonder dat hij er zo jong uitzag – het waren oude opnames).
Andy Warhol – dat wist ik natuurlijk.
Ik wist ook wat ‘giving head’ betekende. En dat een ‘he’ een ‘she’ kon worden.
Wat ik in deze documentaire zie zijn leuke mensen.
Ook oudere mensen. Van mijn leeftijd en véél ouder.
Die tóch hartstikke cool zijn.
Mooie muziek. Die ook net anders had kunnen zijn (mannen aan instrumenten en instrumentenpaneel -als dat zo heet).
Holly Woodlawn (van ‘Holly came from Miami FLA’) vind ik een beetje eng.
Joe Dallesandro van wie ik spontaan het naakte fysiek voor het geestesoog krijg (ik zag geloof ik ál die Warhol-films destijds) is nog steeds prachtig.
Valerie Solanas! ze zat niet in de documentaire maar werd wel genoemd ivm het schieten op Andy Warhol en ik herinner me nog hoe ik haar SCUM-manifest heb gespeld.
Dit is een versie van ‘Walk on the wild side’ – het populairste nummer van de LP/cd.
Eigenlijk moet je de hele LP beluisteren.
Er zit ook nog een Jeanie in.
(die een trut was)
Geef een reactie