Andere mensen zetten op hun site: ik zit op Twitter, vólg mij daar. En als ze echt populair zijn moet je op Twitter ook nog eerst toestemming vragen om ze te mogen volgen: request permission.
Terwijl ze je eerst uitnodigen om dat te doen. Maar áls je het doet: op de knietjes en smeken.
Ik probeer het nu nog 1x (nou ja, 2 of 3 misschien – maar dus niet onbeperkt, bedoel ik): volg mij op Twitter – als jezelf into Twitter bent. Anders raak je er net zo gefrustreerd als ik nu al ben en daar kopen we niks voor.
Ik snap dat hele twitter niet, ze doen maar, ik heb zelf een weblog.