U en velen met u

Zondagmiddag ben ik geland, maandagmiddag word ik al uit jetlagmiddagslaap gebeld door een meisje van een callcenter dat zegt dat ze van Visa is.
“Stoor ik?” “Waar gaat het over.”
Ze wil me helpen. O. Ik ben me niet bewust dat ik daar om heb gevraagd.
Want… ik heb een brief gehad. O ja?
Visa wil me geen papieren rekeningen meer sturen. Visa wil dat ik m’n rekeningen zélf online ga inzien.
En daar wil zij me dus bij hélpen.

Ik leg uit dat ik amper 24 uur in het land ben, alleen de meest urgente post heb doorgenomen en deze hoorde daar niet bij.
Tjee, wat nú, hoor ik haar denken.
Zal ze me informatie mailen? Ja, doe dat maar, zeg ik om van het gezeur af te zijn. Ik spel mijn emailadres en terwijl ik dat doe vermoed ik al dat het autochtoon klinkende meisje daarin ergens een fout gaat maken (dat klopt want ik krijg geen mail).

Vandaag ben ik toe aan de niet-urgente post.
De eerste Visa-brief is van 6 september. “Activeer dus, net als veel andere ICS Card-houders, vandaag nog deze online service en profiteer direct van de voordelen.”
De tweede is van 20 september: ik blijk nog niet hebben geactiveerd. Wanneer ik dat wél heb gedaan, “komt uw rekeningoverzicht niet langer per post”.
En: “Wij vertrouwen erop dat u, net als veel andere Visa Card-houders, met deze extra online service nog meer zult genieten…”

Het kan aan mij liggen maar ik voel me *niet* aangesproken door ‘anderen zijn u al voorgegaan, doe het dus óók’.
En ‘extra’? Volgens mij raak ik als ik activeer m’n papieren afschriften kwijt.
Op z’n best is het dus het ene inruilen voor het andere. ‘Extra’ is het in elk geval *niet*.