Ik begin dit stukje met mijn excuses aan te bieden aan Louis van Gaal. Waarom? Geen idee. Of ik hem beledigd heb? Nee. Maar ik weet dat ik Louis daar een enorm plezier mee doe. Louis eist regelmatig op hoge toon excuses en krijgt ze eigenlijk nooit. Daarom lijkt het me zo leuk voor hem om zomaar op een zaterdag van een columnist gratis excuses aangeboden te krijgen.
Of ik hem daarna ga kwetsen? Nee! Ik zie mijn excuses ook niet als een voorschot op een pissig stukje in de toekomst. Helemaal niet. Ik doe Louis gewoon een plezier. Hij leest dit en roept naar Truus in de keuken: „Ik krijg excuses van Youp!” Truus, toch vier keer slimmer dan Louis, zal vragen of dat geen grapje is. Of het niet juist kwetsend bedoeld is?
„Dat schrijft hij er niet bij! Anders zou hij dat toch wel aangeven?”, bast de trainer.
Lees hier verder (het slot van de column is om te húilen van het lachen).
Geef een reactie