“Wat zie jij eruit!” zegt Lyda oprecht wanneer ze me hartstikke lief een heerlijke maaltijd komt brengen (nadat ik had gezegd dat ik niet at en dat het niet hóefde).
Die plotse fase van ‘eruit’ zien als in ‘afgetakeld en oud’ heb ik dan ook al in Salt Lake City beleefd.
Bij het vullen van de bakjes voor de douane (laptop, e-reader, zakje met liquids) vraagt het meisje me ook mijn schoenen in een bak te doen.
Tenzij… ze kijkt me aarzelend aan.. ik 74+ ben??
Dan hoeft het nl niet.
Allemachtig.
In 1 slapeloze nacht tien jaar verouderd.
En nu nog een slapeloze dag en erg veel zorgen en geef me nog wat ellende en eind deze week zie ik eruit als 80.
Minimaal.
Geef een reactie