Ik deed er gisteravond wat kort over maar het was een toestand, gisteren met de kipjes.
Eerst durfde An niet op stok.
Ze aarzelde over de schuur (wat van mij had gemogen) maar toen toch maar niet en sloop tenslotte om half negen het nachthok binnen.
Waar de zwarte kip al een half uur zat te maffen.
An’s normale bedtijd is een uur of vijf-zes.
Toen had ik twee kippen over waarvan de kleine om kwart over negen het nachthok ontdekte.
Bij de fluffy mooie kip wou het kwartje maar niet vallen.
Ik leidde haar de juiste kant op, zette met gaas de toegang naar de tuin af, ze ijsbeerde en zocht maar het gat van de deur vinden deed ze niet.
Toen wou ze op het deurtje springen.
Wat niet lukte zodat ze hard krijsend er van af viel.
O nee! dacht ik. Laten NIET de andere nu weer opgeschrikt naar buiten stormen.
Dan om tien uur: ze stapt naar binnen, ik doe het deurtje dicht en dat was het dan.
Vanochtend lig ik te wachten op het moment dat het viertal op staat, elkaar tegenkomt in het uitloopje en daar gaat staan krijsen.
Het blijft rustig.
Om half acht sta ik op en ga eens kijken.
Blijkt iedereen nog op stok te zitten.
Laat naar bed werkt bij kippen dus net als bij mensen: dan sta je niet voor dag en dauw op.
wilma zegt
ik hoop zo dat ze het goed samen kunnen vinden.
Jeanne zegt
An kon het ook niet goed vinden met Greta en Klaartje maar sjokte er wel achteraan.
Daarom denk ik dat ook al wordt ze er niet dikke vriendinnen mee, ze toch iets zal ontlenen aan ‘er zijn hier nog meer kippen’.