Gaande de middag.
Ik zie Tjibbe door de ren sjokken en haar ding doen.
Dan eind middag.
Ik zie Potter om zich heen kijken. Dan wat hopsen.
Dan een sprintje trekken. En yes! daar gaat ´n lekkere kontje de lucht in kwa vreugdesprong en nog eens en nog eens en nog eens.
Ik maak eten en loop ermee naar buiten en de caven fluiten en ik babbel met ze en ze fluiten harder.
Maw: ik ga niet stilletjes sluipend naar de ren.
Maar Potter had me niet verwacht en hij schrikt zich wezenloos en rent met ´n mooie hoofd tegen 1 van de cavenhokken en verstopt zich erin.
Tjibbe komt intussen gewoon eten.
Niks aan het handje.
De voortekenen zijn goed.
Want écht slecht = elkaar de hele dag de tent uit vechten ev. tot de dood erop volgt.
Goeie kans dat ze morgen uit hetzelfde bakje eten en overmorgen in elkaars pootjes liggen.
Dat blije konijnenhuppeltje is er nog sneller dan ik had gedacht! Dat komt wel goed, dus.
Ik word afgeleid en lees te diagonaal en niet goed door jouw berichtje. Ik lees Tjibbe en denk aan Tjibbe Joustra, ik zie Potter en denk aan Balkenende. Vraag me niet waarom, maar goed, dat komt kennelijk zo bij mij binnen. En kun je je voorstellen hoe ik achter mijn scherm zit als ik dan lees dat Potter wat gaat hobsen, een sprintje trekt en vervolgens z’n lekkere kontje in de lucht gooit qua vreugdesprong. Daar werd ik wakker… Jeanne die JPB een lekker kontje toedicht… nu moet ik nog een keer lezen… oooohhhhh Potter.
Maar dat beeld van JPB die daar door de gangen een sprintje trekt en een vreugdesprong maakt waarbij hij met zijn kont lekker de lucht in gaat… dat raak ik nog even niet kwijt.
Wel lekker dat Potter zich al wat thuis gaat voelen.