Het knalt.
Al de hele dag.
Soms dichtbij (ik zag een buurjongen in de tuin direct naast de mijne iets hardknallends afsteken), meestal verderop.
Hárde knallen.
Zijn dat nou Cobra’s?
Het is nog niet eens middernacht.
En het heeft ‘de pers’ niet gehaald dus erg zal het niet kunnen zijn.
Loki is er tot nu toe vrij stoïcijns onder.
De diertjes buiten? geen idee.
Om middernacht, wanneer het tuig zich echt niet meer kan beheersen, plegen de vogels panisch de lucht in te gaan.
Wat het tuig niet kan schelen, daarom is het ook tuig.
Ik probeer af en toe even te slapen.
Om de avond door te komen.
Het lukt niet.
Positief denkend: katten die ik vroeger had leden er écht onder en zaten dan vele uren onder het bed.
Iets als zegeningen tellen.
Geef een reactie