Vanmiddag was ik niet blij, ik ben het nog steeds niet.
Iemand mailt me. Ze herkent zich niet in mijn situatie, wel in mijn gevoel.
Lief dat ze mailt. Soms denk ik: ik log hier niet zomaar in het niks.
En ja – ook al schrijf ik zo te zien zo’n beetje voor mezelf (wat ik óók doe), als het echt voor mezelf was zou ik het natuurlijk niet op internet zetten.
Intussen ben ik vooral zo ontzettend moe.
‘Glory Days’ zingt Bruce Springsteen nu in Langs de Lijn, wat een liedje is waarin ik ook veel herken.
Geen YouTube hier.
Want: allemachtig moe!!
Maar wat ik dus wou zeggen (jezus, ik struikel over mijn eigen gedachten, hoe simpel ze ook zijn): ik ben erg blij wanneer iemand laat weten dat ze iets aan wat ik hier schrijf ontleent.
Geef een reactie