Vandaag was Fanlog jarig: Fanlog werd vier jaar.
Dat is een hoop ochtenden om half zes opstaan.
Dat is een hoop mensen motiveren. Dat is een hoop contacten met mensen van de NOS leggen en onderhouden.
Dat is mn het laatste jaar ook een hoop me afvragen waar doe ik het voor en wil ik dit nog wel.
Maar ik haal met Fanlog 4 jaar en zet een taart op Fanlog en een berichtje hier en een berichtje op twitter.
Drie(!) mensen feliciteren me op Fanlog (via hier, vermoed ik) en nog acht op twitter.
Daarbij is 1 ex-NOS-correspondent. Geen énkele huidige NOS-ser comment of tweet ‘nou, van harte’.
Erger: geen enkele mede-Fanlogger stelt zich op als trots dat we dit toch maar hebben geflikt.
Degene die het had kúnnen doen zegt: mijn publiek wil dat niet lezen dus vermeld ik het niet.
En toen ik -onmacht! greep naar laat dát dan iets opleveren, plies!- oud-Fanloggers mailde dat we 4 waren geworden reageerde ook daarop helemaal niemand.
Zodat ik deze vreugdevolle dag afsluit met ‘ik kan wel janken’.
Omdat mijn feestje wel heel erg weinig bezoekers trok.
Geef een reactie