Truus wijst me hieronder in een commentje op een artikel in VK over introvert of verlegen zijn.
De kern: introvert is cool en dat kun je niet helpen.
Verlegen is een (foute) karaktertrek.
Die ook nog eens een self-fulfilling prophesy is: iemand die dénkt dat ze buiten de groep valt, zal zich zo onzeker gaan voelen dat ze er echt buiten valt.
Zo moddert het artikel dreigend verder en wordt iemand geciteerd die vindt dat introverten wel sociaal kúnnen doen maar het (een beetje arrogant) niet *willen*.
Terwijl de verlegen mens graag sociaal zou willen zijn, maar dat niet kan.
Het wordt er voor mij niet helderder op.
Want ja, ik ben een introvert als in: iemand die genoeg heeft aan haar eigen gezelschap en die groepen en sociaal doen vervelend vindt.
Maar ik ben ook verlegen als in: me buitengesloten en ‘niet leuk genoeg’ voelen.
Niet binnenkomen met een ‘hoera! ik ben er! let’s get this party started‘ (mensen die dat wel doen vind ik trouwens ergerlijk).
Zowel introvert als verlegen dan?
Dus half cool en half te slap om iets aan mijn foute karakter te veranderen?
Zo kan-ie wel weer.
Geef een reactie