Eigenlijk wou ik ze niet, de nieuwe konijntjes.
Er waren de afgelopen maanden te veel dieren dood gegaan.
Maar ik had ze ´besteld´ en de Opvang zei dat ze op elkaar gevallen waren en ik voelde me verplicht en nog zo wat.
Negatieve eh… insteek dus.
Gisteren halen we ze op.
En ik denk: ok, konijnen.
En dan: best leuk.
Daarna: zorgen omdat ze niet in hun hok willen.
Dan vandaag: verliefd.
Ik sta naar ze te loeren door het zijraam, door het slaapkamerraam.
Ik ga naar ze toe, praat tegen ze, laat ruiken aan mijn hand, aai (heel voorzichtig).
Het voelt warm.
Niet alleen zij zijn blij dat ze hun leven in een hok in de opvang na maanden voor een ren in Grootschermer hebben verruild.
Hippo zegt
🙂
Linda zegt
Wat klinkt dit fijn 🙂