De Tutten zijn exotisch en kokket, mooi en eigenlijk ook gewoon aardig. Femke is rond en rood, een feestelijke verschijning, pront rondstappend, een genot voor oog en hart.
En: ze kijkt vaak en lang naar binnen – naar mij – en als er maar een deur of raam open staat, trippelt ze naar binnen om zich behagelijk en lieftallig onder de TV neer te vlijen – en ze blijft maar kijken.
Dan pak ik haar op, zij drukt haar warme lijfje tegen me aan, en haar teder omarmend, draag ik haar weer naar buiten. Ik zou wel uren zo met haar willen blijven staan – en zij, denk ik soms, ook wel met mij.
Maar mijn Femke is een kip en die moet buiten lopen scharrelen tussen de plantjes.
Wat leuk dat Femke goedmaakt wat de katten maar niet kunnen opbrengen: liefde voor de dierenoppas. Geniet er maar van!
Mooi he. Geef er eens aan toe en probeer het 5 minuten, zo’n omarming. Van de gedachte alleen al word ik blij.
Eindelijk een haan in huis!
Een tentje buiten, en dan samen op stok! Muziekje erbij…..