Vannacht word ik weer helemaal in paniek wakker: ik durf het niet, met de andere Gruberovers naar het concert in Baden-Baden.
Ik durf niet met de Duitse trein te reizen (vliegen naar Frankfurt met goeie ouwe KLM durf ik wél).
Ik durf de Duitse taxi van het station naar het hotel niet. Met als echte gruwel (na het hotel dat ik weer wél durf) de ontmoeting met de fans.
Ernaast zitten. Ermee praten. De pauze.
In de pauze naar de wc gaan. Iets bestellen in de pauze?
Na de voorstelling in de ijzige kou anderhalf uur met wéér die andere mensen wachten tot Zij uit de artiesteningang komt.
Waar ze dan de anderen blij begroet (´bekende gezichten’) en zonder me aan te kijken een handtekening op mijn programma plaatst waarna ik word weggeduwd door de volgende Edita-aanbidster (m/v).
En dan? met ons allen (niet met haar) nog ergens iets drinken?
Wanneer eet ik eigenlijk als de voorstelling om 18.00 begint en je er (zegt de site van het Theater) vroeg moet zijn.
Een broodje om half vijf? Of een pizza om half twaalf?
Boterhammen met kaas mee voor alle zekerheid?
Bergen en beren zie ik.
Terwijl afzeggen evenmin een optie is.
Omdat ik dat óók niet durf.
Ik fantaseerde over ‘verzwolgen worden door de aarde’.
Zoals in een opera.
Maar de enige opera die me te binnen schiet waarin wordt verzwolgen is dat door de hel (Don Giovanni) en een slecht mens ben ik volgens mij niet.
Alleen maar angstig.
Opeens schiet me de oplossing te binnen.
Müsli Opernmaus heeft me het ticket voor de voorstelling toegestuurd.
Omdat ik dat prettiger vond dan voor het concert in de mensenmassa steeds opgefokter zoeken naar mijn mede-Gruberovers.
Het ticket zoek maken!
Dat moet PostNL toch wel toevertrouwd zijn?
Geef een reactie