Even na acht uur reik ik Jozef en Otje hun avondmaaltijd aan.
Beide komen aanhollen. Jozef is er eerder en pakt een stukje brood uit het schaaltje.
Otje aarzelt.
Kóm maar, zeg ik.
Otje komt – en eet gretig van de brokjes. De eigen Puik-brokjes van Ranzijn en de speciale brokjes die ik een paar maanden terug (mede) aanschafte op advies van Inge.
Op amper 20 cm zitten ze van elkaar.
Knabbel-knabbel.
Dan gaat Otje naast Jozef zitten. En likt hem in zijn nek en over zijn schouders. Lik-lik-lik. Wel 20 seconden tot hij beweegt en zij wegholt en we weer in het langzamerhand ‘normale’ patroon belanden van op 1 à anderhalve meter van elkaar allebei hun eigen ding doen.
Ik interpreteer dit als: een stap voorwaarts.
En onderdruk mijn virtuele(!!) neiging om Jozef door mekaar te rammelen en tegen hem te zeggen: hé! kijk eens wat een leuke nieuwe vriendin je hebt – wees er nou verdomme eindelijk eens LIEF voor.
Lijkt toch verdacht veel op mijn situatie met Bunny en Bugsy (dus komt dit ook goed!).
Bunny die alle liefkozingen van Bugsy wekenlang zo ongeveer negeerde, je zag hem denken ‘ik wil Lotje terug’.
En die Bugsy bleef maar volhouden, kusje hier, kusje daar. Heel langzaam begon Bunny denk ik te wennen aan het idee dat Lotje niet meer terugkwam en ontdooide voor Bugsy.
Nu zitten ze zo ongeveer aan elkaar geplakt.
http://www.mijnalbum.nl/GroteFoto-J66EVGSE.jpg
Zo zal het met Jozef ook zijn, toch een rouwend konijntje 🙁
Geef het de tijd, soms kan het gewoon lang duren, en aan Otje ligt het niet.
Die heeft waarschijnlijk ook meer geduld dan jij 😉
Wel bijzonder natuurlijk: een konijn dat rouwt. Pleit ook voor hem misschien.
Gelukkig is Otje echt een ontzettend leuk konijn dat het ook zónder dat ze bemind wordt duidelijk erg naar haar zin heeft.
Het buitenleven is duidelijk aan haar besteed.
Ik heb ze hoog zitten, die konijnen van jou. Dat zij kunnen rouwen, dat zij geduld kunnen hebben zonder chagrijnig te worden, komt bij mij over als een onvermoede vorm van beschaving waar menig mens nog iets van leren kan.
Konijnen zijn zó veel leuker dan de meeste mensen denken.
Het is verschrikkelijk jammer dat ze meestal worden aangeschaft als pluizig levend speelgoed voor kinderen die er snel op uitgekeken raken waarna ze als ze geluk hebben alleen nog gevoerd en verschoond worden – en soms dat niet eens (goed).
Dat konijnen kunnen rouwen is niet bijzonder. Ze kunnen zelfs wegkwijnen hierdoor. Ze stoppen dan met eten en zitten alleen nog maar te zitten.
Een nieuw maatje maakt al heel veel goed, maar het kan best een poos duren voor ze daar dan een innige band mee hebben.
Een konijn kan je in huis net zo houden als een kat. Je kan ze zindelijk maken en een hoop leren.
Eigenlijk hoef je ze niet eens in een hok op te sluiten, als je maar wel je snoeren en kabels veilig stelt.
@Inge. Maar je mag dan niet 20 sigaretten of meer roken, per dag, neem ik aan?
Gewoon niet roken, net als ik!
Roken is voor niemand goed.
Zelf kan ik me bij een konijn in huis niet veel voorstellen maar dat komt ook omdat ik die relatie nooit met een konijn ben aangegaan.
Ik weet wel van anderen dat het inderdaad kan. En dat een konijn een intelligent huisdier is.