De laatste week lukt het me niet: voor mezelf koken.
Zelfs niet het meest minimale ‘blikje erwten opwarmen, eitje in de pan’.
Wanneer het tijd is voor het avondeten prop ik vliespinda’s naar binnen.
Met een glaasje witte wijn.
In Amerika is dat anders.
Daar eet ik stoommaaltijden.
Eenpersoonsmaaltijden met garnalen en zalm. En garnalen en zalm.
Die ik eerst heerlijk vind. Maar die me na een week toch wel gaan vervelen.
Dan probeer ik eens iets met beef – blijkt smerig.
En ik wéét dat ‘chicken’ in zo’n maaltijd het beste smaakt.
Alleen eet ik sinds ik kippen heb geen kip.
Maar na 2+ weken doe ik dat daar dus heel soms tóch.
Omdat ik gek word van dezelfde garnalen en zalm en de geprepareerde Caesar salads en ik niet wil terugvallen op nootjes – zoals hier.
Geef een reactie