Voor…

Vandaag over twee weken ben ik in Pioneertown.
Waar lasten van mijn schouders plegen af te vallen door niets doen en te zitten en te kijken naar rotsen, eekhoorntjes, konijntjes, vogels en lizards.
(ik verdring nu even die ene keer toen ik knus zat te suffen en er opeens een giga ratelslang mijn terras op glibberde)

Pioneertown lijkt nog heel ver weg terwijl ik van voorpret ben overgegaan op voorzenuwen.
Ik werk een lijst af met dingen die ik nog moet dóen en gooi me zo in de stress dat ik ‘een goed gevoel’ ontleen aan het opruimen en herindelen en deels in de afwasmachine gooien van (de inhoud van) drie keukenladen.

Ik vraag mijn ‘verhuurders’ om instructies hoe hun huisjes te bereiken.
Ik print die uit.
Ik verbaas me over het meest luxe huis waar ik het advies krijg een zak ijsblokjes aan te schaffen want
– om ev lekkage te voorkomen staat de ijsmaker niet aan en
– er zijn geen ijsblokjes-bakjes
Bij een ander huis staat in de informatie dat ik shampoo en zeep zelf moet meenemen.

Dat van die ijsbakjes is me eerder overkomen zodat ik nu altijd twee bakjes meeneem om ter plekke ijs in te vriezen.
Shampoo en zeep – dat is nieuw voor me.
Alle huisjes tot nu toe hadden op z’n minst een aan de muur vastgeketende fles shampoo- én bodywash.
De wat minder op diefstal beduchte eigenaren stelden de toiletries ook los ter beschikking vaak mét bodylotion en dozen kleenex door het hele huis.

Maar goed, ik wéét het nu.
Dus gaat er een klein zeepje mee en neem ik de shampoo mee uit het hotel op LAX.
Even gecheckt: dat hotel dóet nog aan de bekende kleine flesjes.