Ik ken iemand die 15 vriendinnen heeft.
Hoeveel ik er heb? geen.
“Een bewuste keuze” voeg ik daar aan toe (hoewel dat niet helemaal waar is).
Ooit was daar Willy – maar die ging dood.
Toen was er mijn man maar die ging 25 jaar geleden dood.
En toen was er Roelof, mijn beste vriend, en die ging vandaag acht jaar geleden dood.
(pas maar op niet te dicht in mijn buurt te komen!)
1 vriend(in) – dat kon ik. Daar was ik zelfs wel goed in.
Maar uit het niks er zomaar 1 of meer bij maken, dat lukt me niet.
Soms denk ik wel eens met weemoed terug aan de tijd dat ik als klein meisje met mijn ouders op de Veluwe was en een meisje zag dat me leuk leek en ik op haar af liep en vroeg ‘zullen we vriendinnetjes worden?’ en dan zei ze altijd ja.
Geef een reactie