Vuilnis

In december stuurde de gemeente een brief: we hadden allemaal zo braaf ons afval gescheiden (dat doen we hier in: papier, plastic, gft en ‘de rest’) dat de grijze bak (voor ‘de rest’) niet meer 1x per twee weken zou worden geleegd maar 1x per vier weken.
Wat in principe zou moeten kunnen.
Al merkte ik al snel dat het wel vervelend was met eten dat ik had laten bederven. Dat mag natuurlijk niet gebeuren (laten bederven) maar soms verlies ik iets uit het oog of denk ik ‘dat eet ik later in de week’ en als het dan later is, blijkt het bedorven.

Ook was het vervelend bij ‘opruimen’ wat ik zelden doe maar áls ik het doe, ben ik daarin zeer grondig.
Wat ik uitgerekend deze maand was.

Voor mezelf kon ik het probleem nog wel beheersbaar maken door een extra grijze bak van iemand te lenen.
Goed geregeld, dacht ik.
Al bleef dat bedorven eten lastig: eerst ging het in de koelkast stinken en later in de grijze bak.
Ook indien extra goed verpakt (dit voordat iemand denkt dat ik bedorven voer lós in kliko’s mieter).
En: de lege zakjes kattenvoer, die stinken óók.

Vandaag worden de grijze bakken in Grootschermer geleegd.
Fijn, denk ik, en breng een kwartier later de geleende bak terug naar de eigenaar.
Wat stinkt het! denk ik.
De lucht die je wel eens ruikt als je direct achter een vuilniswagen rijdt.

Vijf uur later hangt die lucht er nog steeds.
Niet alleen op straat, ook in de tuin.
En wanneer ik een raam te lang open doe om vogels te voeren, dringt de lucht naar binnen in het huis.
Ik heb het gevoel dat hij zelfs aan *mij* kleeft (maar daarin kan ik me vergissen).

Tot zover onze beloning voor braaf afval scheiden.
Op de dag dat de grijze bak wordt geleegd leven we op een vuilnisbelt.