We gaan ervoor

Wanneer ik vanochtend wakker word denk ik: ik wil niet in de schuur kijken want stel je voor dat Greta dood is.

Greta is niet dood.
Wel weigert ze uit haar ‘nest’, een lage doos met hooi, te komen.
Van voer dat ik in een hoekje ervan neerzet eet ze een enkel hapje.
Van het water ernáást: geen slok.

Toch kijkt ze nog steeds levendig uit de ogen dus gaan we ervoor, zij en ik.
Ik bied lekker eten aan in steeds nieuwe bakjes (div. granen, duivenpinda’s, geraspte kaas).
Ik geef snippers rosbief (dat is beter) en reepjes geraspte kaas (ook goed).
Gescheurde andijvie: heerlijk.
Zodat ik die stukjes door het water haal om te zorgen dat ze zo toch wat vocht binnen krijgt.

Een beetje kattenvoer-uit-blik is ietsje jammie.
Net als gekookte eidooier.
Gevulde koek: lamaarzitten.

Elk uur een beetje voeren, elk uur een beetje eten.
Niet wandelen, hoogstens een kwart slag draaien.

Ze moet het nu zélf doen, zei gisteren de dierenarts.
Zélf eten, zelf aansterken, zelf veren groeien.
Maar ervoor gáán kunnen we samen.

Als Greta morgen nog leeft zal ik een foto maken.